Er is een grote keuze in hagen. Zo zijn er bladverliezende en bladhoudende hagen, hagen die strak gesnoeid kunnen worden of juiste hagen met een los, natuurlijk karakter. In dit artikel zetten we de meest voorkomende strakke hagen voor je op een rij.

BLADVERLIEZENDE HAGEN

De eerste keuze is die tussen een bladverliezende of bladhoudende haag. De bladverliezende hagen verliezen in het najaar en winter hun blad. Een uitzondering is de beukenhaag. Zijn dorre bruine blad blijft ook in de winter aan de haag zitten. Hieronder vind je een aantal bladverliezende hagen met een strak uiterlijk.

STRAKKE HAGEN, HOGER DAN 125 CM

• De Veldesdoorn (Acer campestre) is een inheemse esdoorn. Het blad heeft vijf lobben. In het voorjaar kleurt het jonge blad rood, in het najaar verkleurt het naar geel. De Veldesdoorn staat graag in de volle zon tot halfschaduw en kan tot 3 meter hoog worden.

• De Haagbeuk (Carpinus betulus) lijkt op een gewone beuk, maar het blad is meer geplooid. Ook valt het blad van de haagbeuk in de wintermaanden af. Daar staat tegenover dat de haagbeuk sneller een mooie strakke haag vormt dan een beuk. De haagbeuk verlangt een standplaats in zon of halfschaduw en kan tot 3 meter hoog worden

• De Meidoorn (Crataegus) is met zijn scherpe doorns prima geschikt als beschermende heg. In het voorjaar bloeit de meidoorn met witte bloemen. De meidoorn staat het liefst op een zonnige plek en kan tot wel 6 meter hoog worden.

STRAKKE HAGEN TUSSEN DE 75 EN 125 CM

• Een haag van de Beuk (Fagus sylvatica) houdt ook in de wintermaanden zijn bruine blad vast. Pas vrij laat in het voorjaar lopen ze weer uit met frisgroen blad. Een beuk verlangt een standplaats in zon of halfschaduw en is uitstekend geschikt om laag te snoeien.

BLADHOUDENDE HAGEN

Bladhoudende hagen verliezen in het najaar en winter geen blad. Met dit type haag heb je ook in de wintermaanden nog kleur in je tuin.

STRAKKE HAGEN HOGER DAN 125 CM

• De Gewone laurierkers (Prunus laurocerasus ‘Rotundifolia) kan zowel op een zonnige plek als in de schaduw geplant worden. Het is een dichte, wintergroene struik met glanzende bladeren die bekend staat om zijn snelle groei. In januari bloeit de Laurierkers met witte bloemen. Deze sterke heester kan tot wel 4 meter hoog worden.

• Een andere variant van de Laurierkers (Prunus lauroceracus ‘Caucasica) kenmerkt zich door een recht opgaande groei en lange smalle bladeren. Ook deze laurierhagen zijn sterk, stellen geen hoge eisen aan de standplaats en groeien tot ongeveer 3 meter.

• De Cipres (Leylandcipres X Cupressocyparis leylandii) is een telg uit de coniferenfamilie. Deze snelgroeiende wintergroene haagconifeer is goed bestand tegen wind en staat het liefst in de volle zon. Hij kan tot 3 meter hoog worden.

• De Haagliguster (Ligustrum ovalifolium) is een decoratieve groenblijvende heester. In het voorjaar en zomer bloeit hij met witte geurende bloempjes waarna zwarte bessen verschijnen. De Haagliguster kan tot 3 meter hoog worden en staat het liefst in zon of halfschaduw.

• De Venijnboom (Taxus baccata): is een langzaam groeiende conifeer en wordt wel gezien als een van de mooiste wintergroene hagen. Als de haag te groot wordt, kan hij gemakkelijk fors worden teruggesnoeid, de Taxus loopt altijd weer uit. Let wel op, de Taxus is giftig. Na circa 10 jaar kan de heester een hoogte van 250 cm bereiken, standplaats zon of halfschaduw.

STRAKKE HAGEN TUSSEN 75 EN 125 CM

• De Palmboom of Buxus (Buxus sempervirens) is een bekende groenblijvende struik die zeer geschikt voor de vorming van lage haagjes en voor creatieve vormsnoei. Ook zeer regelmatig snoeien wordt door de Buxus goed verdragen.

• De Bergden (Pinus mugo) staat het liefst in de volle zon en stelt weinig eisen aan de bodem. Daarom is deze groenblijvende naaldboom ook erg goed bestand tegen zeewind en droogte.

• Tenslotte de Olijfwilg (Elaeagnus x ebbingei). Het dikke, glanzend groene blad is wintergroen en aan de onderkant grijs behaard. De olijfwilg is bij uitstek bestand tegen zout en wind, staat het liefst in de volle zon of halfschaduw.